وی خاطرنشان كرد: در بیوتكنولوژی یا فناوری زیستی از موجودات زنده به خصوص میكروبها و اجزای آنها همچون آنزیم‌ها در تولید انواع فرآوردههای بیولوژیك یا ایجاد فناوری استفاده می‌شود. البته این علم از هزاران سال پیش به شكل ساده و ابتدایی در تولید انواعی از مواد غذایی تخمیری توسط انسان به‌كار گرفته میشده، اما شكل نوین آن از حدود نیم قرن پیش با بهره‌گیری از علوم سلولی و مولكولی به خصوص مهندسی ژنتیك متولد شده است.
دكتر مصطفایی اظهار داشت: در حال حاضر ایالات متحده آمریكا و چند كشور بزرگ اروپایی از پیشگامان فناوری زیستی در جهان هستند، به طوری كه دو سوم شركتهای فناوری در آمریكا فعالیت كرده و دو سوم داروهای فناوری زیستی در این كشور تولید می‌شود.
وی با اشاره به محدوده فعالیت مراكز و شركتهای فناوری زیستی خاطرنشان كرد: این فعالیتها در زمینه‌های متعدد برای تولید انواع هورمون‌ها، فاكتورهای رشد، پادتن‌های تك‌دودمانی و چند‌دودمانی، ردیابهایDNA، بیوچیپ‌ها، بیو‌سنسورها، بیوماركرها و انواع كیت‌های تشخیصی به كار می رود.
این استاد دانشگاه علوم پزشكی كرمانشاه اضافه كرد: تولید گیاهان استراتژیك مقاوم به سرما، خشكی، شوری و آفات، تولید واكسن‌های انسانی و دامی، تولید دام و طیور اصلاح‌شده، تولید انواع محصولات تخمیری، تولید انواع آنزیم‌های صنعتی، سوخت‌های بیولوژیك، كودهای بیولوژیك، كنترل پسماندها و تجزیه و بازیافت انواع زباله‌ها و مشتقات نفتی نیز از دیگر تولیدات فناوری زیستی به شمار می‌رود.
وی فناوری زیستی در كشور را در مراحل ابتدایی دانست و تأكید كرد: تاكنون حركت چندان محسوسی در این زمینه در كشور صورت نگرفته است و تعداد مراكز پژوهشی دولتی و خصوصی كه در زمینه فناوری زیستی در كشور فعالیت می‌كنند، انگشت شمار و بودجه آنها بسیار ناچیز است.
عضو هيات علمی دانشگاه علوم پزشكی كرمانشاه گفت: فناوری زيستی به عنوان يكی از رشته‌های برتر قرن حاضر سهم بسزايی در توسعه علمی و فنی صنايع دارويی، غذايی، كشاورزی و حتی نفت و پتروشيمی خواهد داشت و غفلت از فناوری زیستی در آینده خسارت جبران ناپذیری بر اقتصاد كشور وارد خواهد كرد و امنیت دارویی و غذایی نسل آینده را به مخاطره می اندازد و در عین حال موجب عقب ماندگی بنیان‌های اجتماعی و فرهنگی جامعه می‌شود
دكتر مصطفایی عدم شناخت كافی از فناوری زیستی نزد اكثر سیاست گذاران و مدیران، ریسك پذیری سرمایه‌گذاری در این صنعت و زمان‌بر بودن اجرای پروژه های فناوری زیستی را مهمترین دلایل بی‌رغبتی یا كم‌رغبتی ورود بخش خصوصی به این صنعت ذكر كرد و افزود: بی‌تفاوتی و بعضاً دید منفی نسبت به نخبگان و فرهیختگان كشور به‌ویژه از طرف مدیریت‌های منابع انسانی از جمله مشكلاتی است كه به مهاجرت مغزها و ركود كشور در زمینه علوم نوین از جمله فناوری زیستی منجر شده‌است.
این دانشیار دانشگاه علوم پزشكی كرمانشاه با تأكید بر لزوم حمایت مناسب دولت از طرح‌های فناوری زیستی یا بیوتكنولوژی خاطرنشان كرد: به دلیل زمان‌بر بودن اجرای پروژه‌های فناوری زیستی و ریسك سرمایه‌گذاری در چنین پروژه‌هایی بخش خصوصی نسبت به ورود به آن بی‌رغبتی نشان می‌دهد و برای رفع این مشكل لازم است تا سرمایه‌گذاری لازم تا رسیدن به مرحله‌ای مطمئن از طرف دولت صورت گیرد.
لینک خبر: https://www.mehrnews.com/news/241020